Güneşi Uyandıralım Şeker Portakalı Dizisi 2. Kitap-Jose Mauro De Vasconcelos
Yazar Hakkında
Jose Mauro de Vasconcelos, 26 Şubat 1920’de Rio de Janeiro yakınlarındaki Bangu’da doğdu.
Kızılderili ve Portekizli kırması bir ailenin çocuğuydu. On beş yaşında lise öğrenimini yarıda
bıraktı. Çeşitli işlerde çalıştı. Boks antrenörlüğü, tarım işçiliği, balıkçılık yaptı. Kızılderililerin
arasında yaşadı. 1942 yılında yazdığı ilk romanı Yaban Muzu’yh eşine az rastlanır anlatıcılık
yeteneğini ortaya koydu. Ardından Şeker Portakalı, Güneşi Uyandıralım, Delifışek, Kayığım Rosinha,
Kardeşim Rüzgâr Kardeşim Deniz, Çıplak Sokak gibi romanla-rıyla ünü Brezilya
sınırlarını aştı.
D. Antonietta Rudge Ciccilo Matarazzo Luizinho Bezerra
ve ‘büyük dost’ Wagner Felipe de Souza Weidebach
için.
Bir de
Joaquim Carlos de Mello
için.
“Hısımlığı oluşturan yalnızca kan bağları değil, aynı zamanda yürek ve akıl bağlarıdır.”
Kızılderili ve Portekizli kırması bir ailenin çocuğuydu. On beş yaşında lise öğrenimini yarıda
bıraktı. Çeşitli işlerde çalıştı. Boks antrenörlüğü, tarım işçiliği, balıkçılık yaptı. Kızılderililerin
arasında yaşadı. 1942 yılında yazdığı ilk romanı Yaban Muzu’yh eşine az rastlanır anlatıcılık
yeteneğini ortaya koydu. Ardından Şeker Portakalı, Güneşi Uyandıralım, Delifışek, Kayığım Rosinha,
Kardeşim Rüzgâr Kardeşim Deniz, Çıplak Sokak gibi romanla-rıyla ünü Brezilya
sınırlarını aştı.
D. Antonietta Rudge Ciccilo Matarazzo Luizinho Bezerra
ve ‘büyük dost’ Wagner Felipe de Souza Weidebach
için.
Bir de
Joaquim Carlos de Mello
için.
“Hısımlığı oluşturan yalnızca kan bağları değil, aynı zamanda yürek ve akıl bağlarıdır.”
Güneşi Uyandıralım Şeker
Değişim
Birden gözlerim karanlıkta değildi artık. On bir yaşındaki yüreğim korkudan göğsümde hopladı.
“Sırtınızdaki-kuzunuzla-ey-küçük-Isa, beni-koruyun!” Işık büyüyordu. Biraz daha. Biraz daha.
Büyüdükçe de, benim korkum büyüyordu; bağırmak istesem başaramazdım.
Herkes sakin sakin uyuyordu. Bütün kapalı odalar sessizlik doluydu.
Sırtımı duvara verip yatağımın içinde oturdum. Gözlerim öylesine zorlu bakıyordu ki,
yuvalarından uğrayacaklardı neredeyse.
Yakarmak, bütün koruyucu azizlerimin adlarını anmak isterdim, ama Lourdes Meryem’inin adı
bile çıkmıyordu ağzımdan. Şeytan olmalıydı bu. Herkesin sık sık sözünü edip beni korkuttuğu
şeytan. Ama o olsaydı, ışık, lambanın renginde olmazdı, kan ve ateş rengi olurdu ve herhalde
bir kükürt kokusu duyulurdu. Sevgili Fayol-le’um peder Feliciano’yu bile yardımıma
çağıramıyordum. Bu saatte Fayolle üçüncü uykusunda olmalıydı, mutlu biri gibi Maristler
lisesinde horlamaktaydı herhalde, incecik ve tatlı bir ses kendini duyurdu: “Korkma, çocuğum.
Sana yardım etmeye geldim.” Yüreğimin atışı şimdi duvarda yansıyordu, sesim, genç bir
horozun ilk ötüşü gibi güçsüz ve titrek, çıkmayı başardı:
1816 yılında Fransa’da kurulan, eğitimle uğraşan bir tarikat.
9
“Kimsin? Öbür dünyadan gelme bir ruh mu?”
“Hayır koca salak.”
Ve hoşgörülü bir kahkaha odayı çınlattı.
“Biraz daha aydınlatacağım burasını, ama kaygılanma, kötü bir şey olamaz.”
Kararsız bir “evet,” dedim, ama gözlerimi kapadım.
“İşte böyle, oyun değil bu dostum. Gözlerini yeniden açabilirsin.”
Bir gözümü araladım, sonra öbürünü. Odada öyle güzel bir ışık vardı ki ölmüş olduğumu ve
cennette bulunduğumu düşündüm. Ama bu olanaksızdı. Evde herkes cennetin bana göre bir
yer olmadığını söylüyordu. Benim gibiler yanıp kavrulmak üzere dosdoğru cehennemin
kazanlarını boylardı.
“Bana bak. Çirkinim, ama gözlerimden bana güvenebileceğini okuyacaksın.”
“Neredesin?”
“Burada, yatağın ayak ucunda.”
Yatağın kıyısına yaklaştım ve bakmak için tüm cesaretimi topladım. Gördüğüm şey içimi
yılgıyla doldurdu. Öylesine ürkmüştüm ki, fermuar gibi bir ürperti tepeden tırnağa dolaştı her
yerimi. Titreyerek ilk durumuma döndüm.
“Hayır, yavrum. Çok çirkinim, biliyorum. Ama bu kadar korkarsan sana yardım etmeden
giderim.”
Sesi yalvarır olmuştu, kendimi tutmaya karar verdim. Ama isteksizce süründüm ondan yana.
“Bu kadar korku neden?”
“Ama sen bir kurbağasın!”
“Evet. Ne olmuş?”
“Başka bir şey olamaz mısın?”
“Bir yılan mı? Bir timsah mı?”
“Onları yeğlerim, çünkü yılanlar güzeldir, kaygandır. Timsahlar da yüzdüklerinde çok
hoşturlar.”
“Beni bağışla, ama ben yoksul bir cururu kurbağası-yım, senin dostunum. Peki, hoşuna
gitmiyorsa giderim. Yine de tekrarlıyorum: Yazık olacak!”
10
Kocaman benekli kurbağa o kadar üzgün ve duyguluydu ki neredeyse ağlayacaktı. Bu beni
yumuşattı, çünkü öylesine duyarlıydım ki birinin ağladığını ya da acı çektiğini gördüm mü
benim de gözlerim yaşlarla doluyordu.
“Kabul. Ama bırak da bir soluk alayım, sonra düzelirim, sana alışmaya başlıyorum.”
Gerçekten de durum değişmeye başlıyordu. Belki de gözlerinin tatlı parıltısından ve korkunç
gövdesinin hareketsizliğinden ötürüydü bu. Bir dostluk cümlesi edecek oldum. Kekeleyerek
çıktı ağzımdan. Bir şey beni onunla sizli bizli konuşmaya itiyordu. “Adınız nedir?”…
Birden gözlerim karanlıkta değildi artık. On bir yaşındaki yüreğim korkudan göğsümde hopladı.
“Sırtınızdaki-kuzunuzla-ey-küçük-Isa, beni-koruyun!” Işık büyüyordu. Biraz daha. Biraz daha.
Büyüdükçe de, benim korkum büyüyordu; bağırmak istesem başaramazdım.
Herkes sakin sakin uyuyordu. Bütün kapalı odalar sessizlik doluydu.
Sırtımı duvara verip yatağımın içinde oturdum. Gözlerim öylesine zorlu bakıyordu ki,
yuvalarından uğrayacaklardı neredeyse.
Yakarmak, bütün koruyucu azizlerimin adlarını anmak isterdim, ama Lourdes Meryem’inin adı
bile çıkmıyordu ağzımdan. Şeytan olmalıydı bu. Herkesin sık sık sözünü edip beni korkuttuğu
şeytan. Ama o olsaydı, ışık, lambanın renginde olmazdı, kan ve ateş rengi olurdu ve herhalde
bir kükürt kokusu duyulurdu. Sevgili Fayol-le’um peder Feliciano’yu bile yardımıma
çağıramıyordum. Bu saatte Fayolle üçüncü uykusunda olmalıydı, mutlu biri gibi Maristler
lisesinde horlamaktaydı herhalde, incecik ve tatlı bir ses kendini duyurdu: “Korkma, çocuğum.
Sana yardım etmeye geldim.” Yüreğimin atışı şimdi duvarda yansıyordu, sesim, genç bir
horozun ilk ötüşü gibi güçsüz ve titrek, çıkmayı başardı:
1816 yılında Fransa’da kurulan, eğitimle uğraşan bir tarikat.
9
“Kimsin? Öbür dünyadan gelme bir ruh mu?”
“Hayır koca salak.”
Ve hoşgörülü bir kahkaha odayı çınlattı.
“Biraz daha aydınlatacağım burasını, ama kaygılanma, kötü bir şey olamaz.”
Kararsız bir “evet,” dedim, ama gözlerimi kapadım.
“İşte böyle, oyun değil bu dostum. Gözlerini yeniden açabilirsin.”
Bir gözümü araladım, sonra öbürünü. Odada öyle güzel bir ışık vardı ki ölmüş olduğumu ve
cennette bulunduğumu düşündüm. Ama bu olanaksızdı. Evde herkes cennetin bana göre bir
yer olmadığını söylüyordu. Benim gibiler yanıp kavrulmak üzere dosdoğru cehennemin
kazanlarını boylardı.
“Bana bak. Çirkinim, ama gözlerimden bana güvenebileceğini okuyacaksın.”
“Neredesin?”
“Burada, yatağın ayak ucunda.”
Yatağın kıyısına yaklaştım ve bakmak için tüm cesaretimi topladım. Gördüğüm şey içimi
yılgıyla doldurdu. Öylesine ürkmüştüm ki, fermuar gibi bir ürperti tepeden tırnağa dolaştı her
yerimi. Titreyerek ilk durumuma döndüm.
“Hayır, yavrum. Çok çirkinim, biliyorum. Ama bu kadar korkarsan sana yardım etmeden
giderim.”
Sesi yalvarır olmuştu, kendimi tutmaya karar verdim. Ama isteksizce süründüm ondan yana.
“Bu kadar korku neden?”
“Ama sen bir kurbağasın!”
“Evet. Ne olmuş?”
“Başka bir şey olamaz mısın?”
“Bir yılan mı? Bir timsah mı?”
“Onları yeğlerim, çünkü yılanlar güzeldir, kaygandır. Timsahlar da yüzdüklerinde çok
hoşturlar.”
“Beni bağışla, ama ben yoksul bir cururu kurbağası-yım, senin dostunum. Peki, hoşuna
gitmiyorsa giderim. Yine de tekrarlıyorum: Yazık olacak!”
10
Kocaman benekli kurbağa o kadar üzgün ve duyguluydu ki neredeyse ağlayacaktı. Bu beni
yumuşattı, çünkü öylesine duyarlıydım ki birinin ağladığını ya da acı çektiğini gördüm mü
benim de gözlerim yaşlarla doluyordu.
“Kabul. Ama bırak da bir soluk alayım, sonra düzelirim, sana alışmaya başlıyorum.”
Gerçekten de durum değişmeye başlıyordu. Belki de gözlerinin tatlı parıltısından ve korkunç
gövdesinin hareketsizliğinden ötürüydü bu. Bir dostluk cümlesi edecek oldum. Kekeleyerek
çıktı ağzımdan. Bir şey beni onunla sizli bizli konuşmaya itiyordu. “Adınız nedir?”…
Güneşi Uyandıralım Şeker Portakalı Dizisi 2. Kitap-Jose Mauro De Vasconcelos e-kitap pdf indir ücretsiz…
Güneşi Uyandıralım Şeker Portakalı Dizisi 2. Kitap-Jose Mauro De Vasconcelos,güneşi uyandıralım pdf indir,şeker portakalı 2. kitap,Güneşi Uyandıralım Şeker Portakalı Dizisi 2. Kitap pdf indir,Güneşi Uyandıralım Şeker Portakalı Dizisi 2. Kitap,e-kitap indir,e-kitap pdf indir,pdf e kitap indir,Güneşi Uyandıralım kitabı oku,Güneşi Uyandıralım kitap indir,Güneşi Uyandıralım e kitap pdf indir,Güneşi Uyandıralım e kitap indir,şeker portakalı 2 pdf indir,şeker portakalı 2 e kitap indir.
"Reklamı geç" e tıklayın ve dosyayı indirin)
Yorum Gönder